Dünyanın və onun maddi sərvətlərinin elə bir dəyəri yoxdur ki, başqalarına qarşı düşmənçilik yaratsın. Şeyx Sədi (Allah ona rəhmət etsin) gözəl bir əhvalat nəql etmişdir. İki şəxs bir-birinə düşmənçilik edirdi. Hətta eyni səma altında bir-birlərinin varlığına nifrət edirdilər. Onlardan biri dünyasını dəyişdi, digəri isə çox sevindi. Bir gün o birisinin məzarını ziyarət etdi və onu açdı. Bu şəxsin zərif bədəninin tozla örtüldüyünü və böcəklər tərəfindən yeyildiyini gördü. Bunu görəndə o, dünyanın kədərli sonunu təsəvvür etdi və ağlamağa başladı. O qədər ağladı ki, qəbrin üstünü örtən yer islandı. Qəbri bağladı və üzərinə bu cümləni yazdı:
Kiminsə ölümünə sevinmə; heç kimin bu dünyada əbədi yaşaması ehtimalı yoxdur.
(Məlfüzət, 9-cu cild, səh. 218)